Στους πρόποδες του Ιερού Βράχου, με φόντο την Ακρόπολη και το Αστεροσκοπείο, το Θησείο με τα υπέροχα νεοκλασικά του παραμένει μία από τις ωραιότερες περιοχές της Αθήνας, παρά τις «ανορθογραφίες».
Περατζάδα. Η βόλτα στην Αποστόλου Παύλου είναι αγαπημένη κατοίκων και επισκεπτών.
Μια όψη του Θησείου είναι αυτή της ιστορικής και γραφικής, αλλά «υπερ-αξιοποιημένης» περιοχής. Με πολυκοσμία πρωί βράδυ, καφετέριες-υπερπαραγωγές με ομπρέλες που κρύβουν τη θέα στην Ακρόπολη, μπαράκια και μεζεδοπωλεία, αλλοδαπούς και ημεδαπούς «τουρίστες» με κάμερες, ζευγαράκια που πίνουν φρέντο, φοιτητές που κατεβάζουν ρακόμελα και ζωηρές οικογένειες που συρρέουν για την κυριακάτικη βόλτα με φόντο τα αρχαία. Η άλλη -λιγότερο γνωστή- όψη του Θησείου είναι μιας γειτονιάς γοητευτικής και ακόμα βιώσιμης για τους κατοίκους της, που δεν την αλλάζουν με τίποτα.
Η στροφή. Η χαρακτηριστική γωνία Ακάμαντος και Αποστόλου Παύλου.
«Eχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε παλιά ελληνική ταινία. Με τα παιδιά απέναντι πετάμε λεμόνια ο ένας στον άλλο όταν ξεμένουμε, γενικά ο ένας βοηθάει τον άλλο. Εχω κλειδιά από το σπίτι τους, έχουν τα δικά μου», λέει η Τίτα Μπονάτσου, φωτογράφος και σκηνοθέτρια, που μένει σε ένα νεοκλασικό του Τσίλλερ στη Δημοφώντος. Το φιλικό κλίμα ενισχύουν και ορισμένα «στέκια», τα οποία είναι μάλλον άγνωστα στους επισκέπτες, αλλά πολύ οικεία στους κατοίκους. Στον φούρνο Δήμου στην Πουλόπουλου 17, οι γείτονες ανταλλάσσουν καλημέρα, ενόσω διαλέγουν ανάμεσα σε παριζιάνικου επιπέδου κρουασανάκια, πεϊνιρλί, τυρόπιτες, κριτσίνια και γλυκά - όλα ένα κι ένα. «Δίνουμε μεγάλη σημασία και στην εξυπηρέτηση», λέει ο δημοφιλής φούρναρης, Χρήστος Δήμος.
Tο ναξιώτικο market του Μάκαρη, λίγο παρακάτω στο νούμερο 21, προμηθεύει το καθημερινό τραπέζι με διάσημες πατάτες, σπάνια τυριά, κρασί και ούζο από το νησί, αλλά και τρυφερό μοσχαράκι και χειροποίητα γλυκά. Και εδώ η ψιλοκουβέντα επιβάλλεται... Στην Πουλοπούλου 37 βρίσκεται επίσης και η κάβα που ξενυχτάει μέχρι τις 12.
Ενα ακόμα «κοινό μυστικό» της περιοχής κρύβεται στην Επταχάλκου 29. Στο οικολογικό μπακάλικο που -σημειωτέον ανοίγει μόνο Τρίτες και Πέμπτες- δημιουργούνται ουρές από όσους θέλουν να ψωνίσουν τρόφιμα χωρίς χημικές επιβαρύνσεις. Το τρέχει από το 1990 μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθούν, αθόρυβα, για καλύτερη ποιότητα ζωής. «Η χρήση κινητών απαγορεύεται εντός του καταστήματος και ο κόσμος μας το σέβεται», τονίζει ένας εκ των ιδιοκτητών, ο γυμναστής Ζαχαρίας Μηχανικός.
Αντίστοιχης φιλοσοφίας είναι και το ζεν Τεϊοποτείον Παιώνια στην Αμφικτύωνος 12. Εδώ συναντιούνται οι «ντόπιοι» για αποσυμπίεση με απίστευτης ποικιλίας τσάγια, βιολογικά σνακ και καταπραϋντικές μουσικές, ενώ έρχεται και κόσμος από όλη την Αθήνα, μετά τα μαθήματα γιόγκα και μασάζ που γίνονται στην ακαδημία αρχαίας ελληνικής και παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής στο υπόγειο. Σημείο κοινωνικοποίησης αποτελεί και το Βιβλιοπωλείο Λεμόνι στην Ηρακλειδών 22. «Είναι ένα μαγαζί με μεγάλη γκάμα ελληνικών και διεθνών τίτλων, αλλά και σπάνια λευκώματα και dvd, στο οποίο μπορείς να κάτσεις στην αυλή, χαζεύοντας ό,τι σου κινεί το ενδιαφέρoν», εξηγεί ο Αυγουστίνος Γαρουφάλλης που δουλεύει εδώ. Και, όντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που σταματούν για να πιουν ένα -κερασμένο- καφεδάκι και να παίξουν με τη γάτα -μασκότ, τη Λεμονίτα.
Top στις προτιμήσεις των κατοίκων του Θησείου έρχεται και το αισίως 80χρονο στέκι του Ηλία στη Θεσσαλονίκης 7 και πιο κάτω στην Επταχάλκου 25 «το ταβερνάκι με τα παϊδάκια-όνειρο που πήγαινα ως φοιτητής έχει γίνει το αγαπημένο μου για Κυριακή μεσημέρι», λέει ο πολυπράγμων Γιώργος Καράμπελας.
Πριν από ενάμιση χρόνο μετακόμισε σε ένα νεοκλασικό στην Αμφικτύωνος, και αυτή η κίνηση εξηγεί πως τον ενέπνευσε για να δημιουργήσει το «Thission Revisited II». Πρόκειται για μια πρωτότυπη μπουτίκ-γκαλερί που φέρνει σε αποκλειστικότητα αντικείμενα όπως το πορσελάνινο γραμμόφωνο-ηχείο iPod και ταυτόχρονα παρουσιάζει τα σχέδια του ίδιου: Οπως τη συλλογή Circa 1920, που ευφυώς παίζει με την ιδέα της «επαν-επίσκεψης», με ένα κράμα ρετρό και σύγχρονης αισθητικής ή τα customized cigarette παντελόνια και τις τσάντες από δέρμα πύθωνα.
Μετά τη μεγάλη απαξίωση των 80s, το κέντρο γνωρίζει ξανά μεγάλες δόξες, καθώς όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα «αποστειρωμένα» προάστια για γειτονιές με ζωή όπως το Θησείο. Εννοείται πως προβλήματα υπάρχουν: έλλειψη πάρκινγκ ή μεθυσμένοι που στο τσακίρ κέφι χτυπούν για πλάκα το κουδούνι σου τα ξημερώματα. Φτάνει όμως μια βόλτα στην Αποστόλου Παύλου, για να ξαναθυμηθείς ότι βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία του κόσμου.
Εκτός από τον κλασικό και αγαπημένο ομώνυμο θερινό κινηματογράφο, στην Αποστόλου Παύλου, το Θησείο έχει να επιδείξει μια πληθώρα χώρων πολιτισμού. Η Βernier-Eliades στο ανακαινισμένο νεοκλασικό της Επταχάλκου 11 είναι ίσως η γνωστότερη γκαλερί της πόλης, που φέρνει καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς, όπως οι Gilbert and George. Στη Δημοφώντος 13-15, η καινούργια Ch.Ili Art Gallery του Χρήστου και του Ηλία Κοτσιρέα είναι η μόνη στην Αθήνα που ασχολείται με τις εφαρμοσμένες τέχνες. Στην Αδριανού 3 το Ωδείο Athenaeum είναι ένας σύγχρονος μουσικός πολυχώρος, με αίθουσες συναυλιών, μουσική βιβλιοθήκη και χώρους διδασκαλίας. Το πρώην Πιλοποιείο Πουλοπούλου στην Ηρακλειδών 66 σήμερα στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη». Στον δεύτερο όροφό του φιλοξενείται μόνιμη έκθεση με μακέτες σπιτιών και καταστημάτων της παλιάς Αθήνας.
- Οταν άνοιξε το πιλοποιείο
Η περιοχή πήρε το όνομά της από τον παρακείμενο Ναό του Ηφαίστου που λανθασμένα αποδόθηκε αρχικά στον Θησέα, λόγω των ανάγλυφων παραστάσεων των άθλων του στις μετόπες του ναού. Το 1857 κατασκευάστηκαν οι γύρω από την Ακρόπολη δρόμοι - η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η Αποστόλου Παύλου. Το Θησείο άρχισε να οικοδομείται εκτεταμένα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η δημιουργία του πιλοποιείου του Ηλία Πουλόπουλου το 1886. Γύρω από το πέτρινο εργοστάσιο στη συμβολή Θεσσαλονίκης και Ηρακλειδών, αναζήτησαν κατοικία πολλοί από τους εργάτες του, ενώ στην Αποστόλου Παύλου, έμποροι και αστοί έφτιαξαν τα σπίτια τους, εξαιτίας της γειτνίασης με το «εμπορικό» Μοναστηράκι. Το ενδο-μεταναστευτικό ρεύμα στις δεκαετίες του ’70 και ’80 έφερε στο Θησείο πολλούς Ναξιώτες και Θεσσαλούς που αναζητούσαν στην πρωτεύουσα μια καλύτερη τύχη. Εκείνη την περίοδο γκρεμίστηκαν πολλά νεοκλασικά και στη θέση τους χτίστηκαν πολυκατοικίες για να καλυφθεί η αυξημένη οικιστική ζήτηση. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, αποφασίστηκε η πεζοδρόμηση της οδού Ηρακλειδών, ενώ τα περισσότερα νεοκλασικά ανακηρύχτηκαν διατηρητέα με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη και του Αντώνη Τρίτση. Κάποιοι επιχειρηματίες αναγνώρισαν μια λαμπρή ευκαιρία και επέλεξαν να ανοίξουν εδώ τα καφέ και τα μπαρ τους. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους...
48.305 είναι οι κάτοικοι του 3ου διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων, που περιλαμβάνει Θησείο, Αστεροσκοπείο και Πετράλωνα.
2.500 μέχρι 6.000 ευρώ/ τ.μ. κυμαίνονται οι τιμές πώλησης ακινήτων. Ακριβότερα είναι τα «φιλέτα» πέριξ του Αστεροσκοπείου (από 5.000 ευρώ/τ.μ.) και φθηνότερα τα ακίνητα στην οδό Νηλέως.
250 άτομα περίπου μαζεύονται κάθε Παρασκευή στον σταθμό του Θησείου για την ποδηλατοβόλτα Freeday.
34 κίονες διαθέτει το περιστύλιο του ναού του Ηφαίστου που χτίστηκε μεταξύ 450 και 440 π.Χ. και αποτελεί πρότυπο δωρικής αρχιτεκτονικής.
7ος μ.Χ. αιώνας. 0 ναός του Ηφαίστου μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στον Αγιο Γεώργιο. Σ’ αυτή τη μετατροπή οφείλεται η τόσο καλή διατήρησή του.
1835 έως το 1874 στεγάστηκε στον χώρο του το πρώτο Κεντρικό Αρχαιολογικό Μουσείο της χώρας.
2 Φεβρουαρίου του 1833 τελέσθηκε η τελευταία λειτουργία στον Aϊ-Γιώργη για τον πανηγυρισμό της άφιξης του Οθωνα στην Ελλάδα
19 περίπου λεπτά έκανε η ατμομηχανή με τα 6 βαγόνια για να καλύψει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά, όταν εγκαινιάστηκε το 1869.
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ZΩΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου