Tο Σαββατοκύριακο πέρασα για πολλοστή φορά τον τελευταίο μήνα από την οδό Αδριανού. Μιλάω για το τμήμα που αρχίζει στο Μοναστηράκι, στο ύψος της οδού Αρεως και καταλήγει σ’ έναν άλλο πεζόδρομο, την Αποστόλου Παύλου.
Για όσους δεν ζουν στην Αθήνα, η οδός Αδριανού διαθέτει ένα από τα πιο «συμπαγή» νεοκλασικά μέτωπα με ελεύθερη θέα στον Ιερό Βράχο, στην Αρχαία Αγορά, στη Στοά του Αττάλου και στον Ναό του Ηφαίστου. Πεζοδρομήθηκε το 2003, παραμονές της υπογραφής της συνθήκης διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έλαβε χώρα εντός του αρχαιολογικού χώρου.
Τώρα, σκεφθείτε πόσες πόλεις στον κόσμο διαθέτουν δρόμους σαν την οδό Αδριανού. Αναλογιστείτε τη θέα, μια νυχτερινή βόλτα με μερικά από τα λαμπρότερα επιτεύγματα της κλασικής Αθήνας φωταγωγημένα μπροστά σου.
Και τώρα σας καλώ να κάνετε μαζί μου μια βόλτα. Το νεοκλασικό μέτωπο που σας έλεγα φιλοξενεί εστιατόρια, καφέ και μεζεδοπωλεία. Κανένα πρόβλημα. Τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων καταλαμβάνουν ένα σημαντικό κομμάτι του πεζόδρομου. Την τελευταία φορά που πέρασα παρατήρησα μια σειρά τραπεζοκαθισμάτων κολλητά στην περίφραξη, αφήνοντας έτσι ένα πέρασμα ανάμεσα για τους πεζούς.
Συνεχίζοντας προς την Αποστόλου Παύλου συνειδητοποίησα ότι η μονή σειρά τραπεζοκαθισμάτων επιτελεί κοινωνικό έργο. Οπου δεν υπήρχαν, ο χώρος είχε καταληφθεί απο μικροπωλητές. Εδικά στο ύψος της εισόδου της Αρχαίας Αγοράς, αριστερά και δεξιά. Το θέαμα ήταν αξιοθρήνητο. Και επαναλαμβανόταν όπου υπήρχε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Μέχρι την Αποστόλου Παύλου είχες την αίσθηση ότι ήσουν σε κάποιο αφόρητο μέρος και απλώς ήλπιζες ο εφιάλτης ανέμεσα σε τραπεζάκια, σερβιτόρους, πάγκους μικροπωλητών, υπαίθριους μουσικούς να τελειώνει σύντομα. Η Ακρόπολη, τα σπιτάκια της Πλάκας εξαφανισμένα. Ακόμα κι αν ήταν εκεί, δεν τα έβλεπες. Δεν είχες καμία διάθεση να τα δεις.
Αναρωτιέμαι: ο δήμαρχος Αθηναιων και οι υπουργοί Πολιτισμού και Τουρισμού γνωρίζουν πόσο άθλιο, κακόγουστο και ενοχλητικό είναι αυτό που προσπαθούμε να πουλήσουμε;
- Tου Δημητρη Ρηγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2/6/2009
