Ο Αγ. Παντελεήμονας είναι και θα παραμείνει γειτονιά μου

• Του Χρηστου Ναουμ* Η Καθημερινή, Σάββατο, 5 Φεβρουαρίου 2011

Προ δεκαετίας αγόρασα το διαμέρισμα, στο οποίο εξακολουθώ να ζω μέχρι σήμερα. Το ανακαίνισα, το έφτιαξα σύμφωνα με την αισθητική μου κι αποφάσισα να συνεχίσω τη ζωή μου, όπως κάθε σωστός κι αξιοπρεπής Ελληνας. Στον Αγιο Παντελεήμονα. Αλλωστε, με εξυπηρετούν όλες οι συγκοινωνίες, που είναι τριγύρω (λεωφορεία, τρόλεϊ στην Αχαρνών, μετρό Αττική, τρόλεϊ και λεωφορεία στην Πατησίων). Μπορώ, είτε να χρησιμοποιήσω όποιο μεταφορικό μέσο είναι της αρεσκείας μου είτε πεζή να φτάσω γρήγορα στο κέντρο της Αθήνας. Συνήθως, σε μισή ωρίτσα προσεγγίζω το Σύνταγμα. Επιπλέον, έχω την άνεση να βγω σε δύο λεωφόρους, την Αχαρνών και την Πατησίων. Είναι γνωστό, ότι πολλά εμπορικά καταστήματα βρίσκονται στην Πατησίων. Μια σύντομη βόλτα αρκεί, για να με διασκεδάσει και να μου δώσει την ευκαιρία για ψώνια. Αρα, από τις πιο πάνω παραμέτρους κερδίζω τον ελεύθερο χρόνο μου. Ξέρετε, η δημιουργική γραφή και η Δερματολογία είναι απαιτητικές σύντροφοι. Ομως, τα τελευταία χρόνια, εμφανίστηκαν διάφορες φυλές κι εθνότητες, που έφεραν μαζί τους, ήθη, έθιμα και θρησκείες, άγνωστες στην πρακτική τους. Ολα άλλαξαν κι η ζωή έγινε δύσκολη. Πώς να συνηθίσει κανείς τριάντα έγχρωμους στοιβαγμένους σ’ ένα διάρι; Κάτω από το δικό σου. Τι φταίνε αυτοί, τι φταίω κι εγώ; Οχι, δεν θα παραδώσω τους κόπους μου αμαχητί. Θα προσπαθήσω να προσαρμοστώ, αν όχι, θα προσπαθήσω να πουλήσω το σπίτι ή να το νοικιάσω. Αλλά, ποιος υποψήφιος πωλητής ή ενοικιαστής θα δεχτεί τριάντα αλλοεθνείς στον από κάτω όροφο, κι ό,τι αυτό συνεπάγεται. ΄Η ποιος θα ανεχτεί τις ανατολίτικες συνήθειές τους; Μπαχαρικά, εξωτική κουζίνα, ακαθόριστη προσωπική υγιεινή; Εκτός τούτων, οι περισσότεροι ένοικοι της πολυκατοικίας είναι μετανάστες κι αδυνατούν να συνεισφέρουν στα κοινά της πολυκατοικίας. Αποτέλεσμα: πολλά βράδια του χειμώνα να μην υπάρχει θέρμανση λόγω μη αγοράς πετρελαίου κ.λπ. Παρ’ όλ’ αυτά, θεωρώ τον πολύπαθο Αγ. Παντελεήμονα γειτονιά μου και δεν θέλω να τον αποχωριστώ. Θα παραμείνω στις επάλξεις του κι ελπίζω να τα καταφέρω. Ωστόσο, ονειρεύομαι ένα καταπράσινο προάστιο, καθαρό, ευπρεπές, να μπορεί η ζωή να γίνεται βολική ακόμα και με τους μετανάστες.
* Ο κ. Χρήστος Ναούμ είναι γιατρός και συγγραφέας.