Η νοσταλγία είναι συνώνυμο με τις περιόδους κρίσης. Είναι φυσικό: όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, στρέφεσαι στο (εξιδανικευμένο) παρελθόν. Μια «βόλτα» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Διαδικτύου, και κυρίως στο Facebook, αρκεί για να συνειδητοποιήσεις κάτι που πριν από δύο ή τρία χρόνια θα έμοιαζε με ανέκδοτο.
Πολλοί Αθηναίοι νοσταλγούν την κατά τεκμήριο πιο δυσάρεστη εποχή της μεταπολεμικής Αθήνας. Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Ούτε η καταστροφή της παλιάς Αθήνας ούτε τα πρώιμα κακογερασμένα κτίρια του κέντρου ούτε το νέφος ούτε ο εφιάλτης του κυκλοφοριακού, φαινόμενα που ταυτίστηκαν με τα πρώτα 15 χρόνια της Μεταπολίτευσης, είναι ικανά να αναχαιτίσουν το ισχυρό ρεύμα νοσταλγίας για την ήσυχη πρωτεύουσα του 1985. Τότε που μια κοπέλα μπορούσε να διασχίσει σχεδόν όλους τους μεγάλους κεντρικούς δρόμους της πόλης στις 3 τα ξημερώματα χωρίς την παραμικρή αίσθηση κινδύνου.
Tου Δημητρη Ρηγοπουλου, Η Καθημερινή, 15/5/2011
