Από το χθες στο σήμερα και στο αύριο: η Αθήνα μας μετά την κρίση

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΝΗΣ*Η Καθημερινή, 12.04.2014

• 

Κι όμως, σήμερα παντού γύρω μας μπορούμε να διακρίνουμε σημάδια, κάποιες φορές συγκινητικές αποδείξεις μιας Αθήνας που αλλάζει.

Εδώ και λίγους μήνες και για πρώτη φορά μετά την εκδήλωση της πολύπλευρης κρίσης στη χώρα, ακόμη και η συντριπτικά απαισιόδοξη πλειονότητα των Αθηναίων αισθάνεται κάπως περίεργα με τις σημειακές, πλην όμως εμφανείς, βελτιώσεις που συντελούνται. Το συναίσθημα γίνεται πιο έντονο αν αναλογιστεί κανείς τις πολλές και κάθε κλίμακας μεταβολές που κυοφορούνται στην πόλη. Αστικές και κοινωνικές παρεμβάσεις, ριζικές αλλαγές στη λειτουργία της πόλης, υποδομές που ξεκινούν να κατασκευάζονται -στ’ αλήθεια!- κι άλλες που είναι ένα βήμα πριν από την απόδοσή τους στη χρήση, πρωτοφανής ενεργοποίηση της κοινωνίας και ενεργός δαπανηρή συμμετοχή του ιδιωτικού μη κερδοσκοπικού τομέα συμβάλλουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής στην πόλη, κάτι που ώς σήμερα άστοχα είχαμε εμπιστευθεί στην αποκλειστική μέριμνα του Δημοσίου.

Επιστροφή στην ελληνική ταυτότητα και στον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα

ΝΙΚΟΣ ΘΥΜΑΚΗΣ*Η Καθημερινή, 05.04.2014

• 

Η διαχείριση του πρασίνου της Αθήνας θα πρέπει να εμβαπτιστεί σε μια νέα προσέγγιση που να αντλεί έμπνευση από τον Δημήτρη Πικιώνη και τους αρχιτέκτονες της δεκαετίας του 1960 μέσα από νέο πρίσμα.

Η επανεξέταση για το πώς θα λειτουργήσει το κέντρο των Αθηνών εμπορικά, τουριστικά και περιβαλλοντικά τα επόμενα χρόνια, είναι μία θαυμάσια ευκαιρία για πλαίσιο διαλόγου και συμμετοχικού μοντέλου επαναδιαπραγμάτευσης των Αθηναίων πολιτών –και όχι μόνο– με τους περιπάτους, τις ανοικτές δράσεις και τη ροή της καθημερινότητας σε μια πόλη που θέλουμε να αλλάξει... Το θετικό μέρος όλων των ενεργειών (Πανεπιστημίου, πρόταση για Σταδίου, Εθνικός Κήπος, Γήπεδο ΠΑΟ, Ελαιώνας, πρωτότυπη σκέψη για τον Ιλισό, προστασία Φιλοπάππου, κ.λπ.) είναι η προβολή των θεμάτων που σιγοψιθυρίζονταν εδώ και μία 10ετία στη μετα-ολυμπιακή Αθήνα: θα είναι το κέντρο της πόλης «ζων» οργανισμός ή απλά ένα κέντρο συναντήσεων και εμπορικού ενδιαφέροντος που θα «αξιοποιεί» την ιστορική κοιτίδα του πολιτισμού;

Θα λυτρώσει τα Χαυτεία η τοιχογραφία του Μανώλη Αναστασάκου;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ*Η Καθημερινή, 26.04.2014

• 

Julius Schnorr von Carolsfeld: Η Εκδίωξη των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ξυλογραφία, 1860.

Πηγή έμπνευσης στον ζωγράφο στάθηκε «ο εμβληματικός πίνακας του Schnorr von Carolsfeld» (βλ. δημοσίευμα της 8/3/2014 του Δημήτρη Ρηγόπουλου στην εφ. «Καθημερινή» με τίτλο «Η τοιχογραφία που λυτρώνει τα Χαυτεία»).

O καλλιτέχνης Μανώλης Αναστασάκος υπερασπίστηκε το έργο του με τη δική του ερμηνεία: «Το έργο έχει εννοιολογική προσέγγιση και όχι θρησκευτική. Θα ήθελα κι εγώ ένα έργο πιο χαρούμενο, αλλά θα ήταν σαν να κοροϊδεύω μια ολόκληρη εποχή. Θα ήθελα να γίνει ένα έργο που να παράγει σημεία εσωτερικής και εξωτερικής αναφοράς, ίσως και λίγη κριτική σκέψη που λείπει τον τελευταίο καιρό».