ΝΙΚΟΣ ΘΥΜΑΚΗΣ*Η Καθημερινή, 05.04.2014
Η διαχείριση του πρασίνου της Αθήνας θα πρέπει να
εμβαπτιστεί σε μια νέα προσέγγιση που να αντλεί έμπνευση από τον Δημήτρη
Πικιώνη και τους αρχιτέκτονες της δεκαετίας του 1960 μέσα από νέο
πρίσμα.
Η επανεξέταση για το πώς θα
λειτουργήσει το κέντρο των Αθηνών εμπορικά, τουριστικά και
περιβαλλοντικά τα επόμενα χρόνια, είναι μία θαυμάσια ευκαιρία για
πλαίσιο διαλόγου και συμμετοχικού μοντέλου επαναδιαπραγμάτευσης των
Αθηναίων πολιτών –και όχι μόνο– με τους περιπάτους, τις ανοικτές δράσεις
και τη ροή της καθημερινότητας σε μια πόλη που θέλουμε να αλλάξει... Το
θετικό μέρος όλων των ενεργειών (Πανεπιστημίου, πρόταση για Σταδίου,
Εθνικός Κήπος, Γήπεδο ΠΑΟ, Ελαιώνας, πρωτότυπη σκέψη για τον Ιλισό,
προστασία Φιλοπάππου, κ.λπ.) είναι η προβολή των θεμάτων που
σιγοψιθυρίζονταν εδώ και μία 10ετία στη μετα-ολυμπιακή Αθήνα: θα είναι
το κέντρο της πόλης «ζων» οργανισμός ή απλά ένα κέντρο συναντήσεων και
εμπορικού ενδιαφέροντος που θα «αξιοποιεί» την ιστορική κοιτίδα του
πολιτισμού;
