Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μετανάστες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μετανάστες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Τρίγωνο του διαβόλου, το κέντρο της Αθήνας

 

Η δολοφονία του 44χρονου υπαλλήλου φαρμακευτικής εταιρείας Μανώλη Καντάρη, ο οποίος μαχαιρώθηκε θανάσιμα από τρεις αγνώστους την ώρα που πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει στο μαιευτήριο την ετοιμόγεννη γυναίκα του, έγινε την εβδομάδα που μας πέρασε η σταγόνα που έκανε το ποτήρι της αγανάκτησης να ξεχειλίσει και η αφορμή για να κατέβουν στους δρόμους εκατοντάδες αγανακτισμένοι κάτοικοι του πολύπαθου κέντρου!

Η «Espresso της Κυριακής» μίλησε με ανθρώπους που ζουν καθημερινά υπό το καθεστώς φόβου και ανασφάλειας και φέρνει στο φως προσωπικές ιστορίες που φανερώνουν τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που έχει λάβει το πρόβλημα της εγκληματικότητας στην Αθήνα!

Σαν πέσει η νύχτα, οι δρόμοι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας μετατρέπονται σε άβατο! Από τον Αγιο Παντελεήμονα και την πλατεία Βικτωρίας μέχρι το Μεταξουργείο και τον Κολωνό, δεκάδες αλλοδαποί κάθε εθνικότητας ανταλλάσσουν τις «πραμάτειες» τους στο ημίφως των στοών και τοξικομανείς κάνουν χρήση ναρκωτικών καταμεσής των δρόμων! Την ίδια ώρα, νεαρές Αφρικανές «πεταλούδες της νύχτας» κόβουν βόλτες «ψαρεύοντας» πελάτες και μπουλούκια ανθρώπων συγκεντρώνονται σε διάφορα σημεία της πόλης επιδιδόμενοι σε ένα ανελέητο κυνηγητό με μέλη αντίπαλων ομάδων.

Η «Χρυσή Αυγή», οι... επιτροπές και οι πολίτες

  • Του Κωστα Ονισενκο, Η Καθημερινή, 15/5/2011
«Το πρόβλημα ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες» μας λέει η σεβάσμια στα χρόνια κυρία, ενώ κάθεται σε μια πολυθρόνα του σπιτιού της, το οποίο βρίσκεται κοντά στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, της «επίμαχης» γειτονιάς των αντιθέσεων και των εντάσεων. «Είναι ένας άνθρωπος, αλλοδαπός, που έχει κατασκηνώσει έξω από την εκκλησία και δεν λέει να φύγει. Δεν ξέρω, μάλλον είναι άρρωστος αλλά το πρόβλημα είναι άλλο, δεν πλένεται, κάνει τις σωματικές του ανάγκες εκεί που κάθεται. Κάποιοι του δίνουν φαγητό. Εμείς του λέμε να φύγει αλλά αυτός ούτε που καταλαβαίνει ελληνικά. Φοβόμαστε τις αρρώστιες, μην πάθουμε τίποτα». Η ίδια, χαμηλώνει τον ήχο της τηλεόρασης και προχωρά στο τμήμα της ιστορίας της, μέσα από το οποίο εκπέμπεται ένα αληθινό όσο και επικίνδυνο συστατικό της αθηναϊκής καθημερινότητας. Ατομα μοναχικά, «ανυπεράσπιστα», ξορκίζουν τους φόβους τους ζητώντας βοήθεια από πρόθυμους συμπαραστάτες, αυτόκλητους «υπερασπιστές» της δημόσιας τάξης και ασφάλειας... Να τι λέει στην «K» η γηραιά κυρία, προς προβληματισμό, μεταξύ άλλων, όλων των ιθυνόντων αυτές τις πολύπλοκες ημέρες.