ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ
Τoυ Δημητρη Αμοργιανιωτη*Η Καθημερινή, 01/09/2012
Με ενδιαφέρον παρακολουθώ από τις αρχές του Αυγούστου τη φιλότιμη προσπάθεια των μέσων ενημέρωσης να παρουσιάσουν μια εικόνα απότομης βελτίωσης του επιπέδου διαβίωσης στο κέντρο της Αθήνας μετά την έναρξη της αστυνομικής επιχείρησης με την αντιφατική ονομασία «Ξένιος Ζευς». Με το ίδιο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον ακούω και διαβάζω τη διατύπωση εξόχως αρνητικών απόψεων για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο, εκ μέρους ανθρώπων που διαμένουν μόνιμα στα προάστια και έρχονται περιστασιακά μόνο σε επαφή με αυτό. Και οι δύο θεωρήσεις κινούνται στα δύο άκρα της υπερβολής. Κατ’ αρχάς, είναι αδύνατο να υπάρξει μια ενιαία ή έστω ομοιογενής περιγραφή εντυπώσεων από το κέντρο της Αθήνας. Την ίδια στιγμή που ορισμένες περιοχές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα υποβάθμισης, άλλες αναδύονται ως ελκυστικοί προορισμοί διασκέδασης (άξονες Αιόλου - Κολοκοτρώνη). Ακόμα και το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων οφείλεται σε διαφορετικούς λόγους ανάλογα με την περιοχή (εγκληματικότητα που συνδέεται με την παρουσία μεταναστών, εμπόριο ναρκωτικών, πορείες και βανδαλισμοί).
Είναι γεγονός, επίσης, ότι η εντύπωση που έχει η πλειοψηφία του κόσμου για το κέντρο της Αθήνας προέρχεται περισσότερο από εικόνες και περιγραφές τρίτων οι οποίες έπονται δυσάρεστων γεγονότων, και λιγότερο από ίδια εμπειρία. Αυτό έχει ως συνέπεια την άνιση εστίαση στις αρνητικές πτυχές της ζωής της πόλης και όχι στις θετικές (καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, νέοι χώροι πολιτισμού αλλά και διασκέδασης, βελτίωση του επιπέδου καθαριότητας της πόλης κ.ά.).
Στις περιοχές εκείνες οι οποίες παραδοσιακά παρουσιάζουν στοιχεία υποβάθμισης, η μείωση του αριθμού των μεταναστών είναι εμφανής εδώ και αρκετούς μήνες - με κάθε βεβαιότητα πριν από την εμφάνιση του «Ξενίου Διός». Μια νυχτερινή βόλτα πέριξ της Πλατείας Ομονοίας ή στην περιοχή Γερανίου - Ψυρρή ήταν απαγορευμένη πριν από λίγα χρόνια, όταν αυτές ήταν κατειλημμένες σε μόνιμη βάση από εκατοντάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους. Σήμερα, η εικόνα που παρουσιάζουν οι περιοχές αυτές καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας είναι πολύ διαφορετική. Το γεγονός αυτό, βέβαια, οφείλεται κατά κύριο λόγο σε οικειοθελή αποχώρηση μεταναστών προς αναζήτηση περισσότερο ελκυστικών προορισμών διαμονής και εργασίας παρά σε συντονισμένη κρατική δράση. Σε κάθε περίπτωση, παρ’ όλο που η κατάσταση απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί ιδανική, δεν παύει να αποτελεί σημείο αναφοράς για την περαιτέρω βελτίωση της εικόνας που παρουσιάζει η πόλη.
Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το κέντρο της Αθήνας δεν σημαίνει πολλά πλέον για τους περισσότερους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Μια αρχιτεκτονική λεπτομέρεια, ένας ιστορικά φορτισμένος δρόμος ή μια διαδρομή σε ένα από τα πάρκα έχει νόημα μόνο γι’ αυτούς που τα αναζητούν. Για τους υπόλοιπους αποτελεί αναγκαστικό προορισμό πρωινής εργασίας ή νυχτερινής διασκέδασης την οποία ενδεχομένως να είχαν αποφύγει αν είχαν την επιλογή. Αυτοί όμως, οι δεύτεροι, είναι που θα αναζωογονήσουν με την παρουσία τους το κέντρο αυτής της ιστορικής πόλης. Και αν όχι κατοικώντας μόνιμα σε αυτό, τουλάχιστον πραγματοποιώντας μια κυριακάτικη βόλτα η οποία θα τους επιτρέψει να ανακαλύψουν και να απολαύσουν την ατμόσφαιρα μιας εντελώς διαφορετικής πόλης η οποία περνάει απαρατήρητη μέσα στη βουή της καθημερινότητας. Το ζητούμενο είναι η διάθεση του παρατηρητή να αναζητήσει και να αναδείξει τις θετικές πτυχές αυτού που παρατηρεί οι οποίες, στην περίπτωση της Αθήνας, παραμένουν πολυάριθμες.
* Ο κ. Δημήτρης Αμοργιανιώτης είναι σύμβουλος επενδύσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου